30 november t/m 3 december
16 December 2019 | Malawi, Blantyre
Onze eerste vrije zaterdag gingen we naar Zomba plateau, een uitzichtpunt over de stad Zomba en omgeving. Langzaam reden we de berg omhoog over smalle weggetjes met haarspeldbochten zonder vangrail. We reden langs mensen die enorme takkebossen op hun hoofd droegen waarvan ik dacht; als die de berg maar opkomen.
Toen we bijna bovenaan waren kwamen we bij een houtmarkt waar prachtige stoeltjes, autootjes, pennen, zout en peper potjes, schilderijen etc verkocht werden.
Hier hebben we ongeveer een uur rondgestruind, niet alleen om leuke spulletjes te kopen, maar we waren vooral druk met het afdingen, want anders betaal je zo 3x teveel.
Die avond hebben we alle wachtmannen en tuinmannen van het terrein uitgenodigd om spelletjes te gaan doen bij ons. Toen we voor het eten door de tuin liepen zagen we Aron (1 van de tuinmannen) al druk bezig met het uitzoeken van zijn unokaarten. Die kwam dus vast wel. Savonds om een uur of 7 zat de tafel vol. Wat een gezelligheid.
Zondag gingen we weer naar Mbulumbuzi naar de kerk. Na kerktijd deed Thera de zondagsschool, ze vertelde een verhaal over Jozef en Maria. De kinderen hingen aan haar lippen, prachtig om te zien.
Toen we terugtreden met Thera was de auto vol geladen. Ik zat op de passagiersstoel met 2 andere kinderen, achterin zaten wel 8 mensen, en dan was de bak van de auto nog volgepropt. Echt een uitje voor de kinderen om een stukje mee te mogen rijden!
Maandag gingen we naar Mbulumbuzi, niet alleen om sponsorpost te doen, maar ook om studenten te gaan ontmoeten. Je kunt naast een basisschool- of weeskind ook een student student sponsoren. Omdat we al veel met de kinderen hadden gedaan, leek het ons wel leuk om ook wat met de studenten te doen.
Voordat de studenten kwamen hebben we naast de sponsorpost ook meegekeken in de keuken, waar vrouwen allerlei zware emmers op hun hoofd droegen. We zagen een kindje oefenen met een bekertje, dat gingen wij ook maar eens proberen!
Met de studenten dachten we na over de gelijkenis van de talenten. Niet iedereen wist waar hij of zij goed in is. Meer de houding: het is zoals het is, we doen wat we moeten doen. Maar samen kwamen we tot mooie gesprekken. Zo besloten Roeliene, Mathilde en ik om ook een student te gaan sponsoren. En nu zouden we die student nog kunnen ontmoeten en dat is natuurlijk wel het leukst.
Dinsdag stond ik om 7 uur klaar, want ik mocht met de truck mee om ufa (maïsmeel waar nzima van wordt gemaakt) uit te delen.
In het hongerseizoen wordt dit uitgedeeld aan oudere mensen. We zitten nu in het de hongerseizoen, omdat het eten van de vorige oogst nu meestal op is en de nieuwe maïs is nog niet groot genoeg of wordt nu gezaaid.
Er was een truck gehuurd, normaal gaat een van de tuinmannen bij mee, maar vandaag mocht ik bij mee (er kunnen max 3 mensen zitten). Ongeveer 5 uur rijden, 2 tussenstoppen om onder de vrachtwagen te kijken, een plaspauze en een drinkstop verder kwamen we aan in Nyamphemberere. Een grote groep oude mensen zat te wachten onder bomen waar nog een beetje schaduw te vinden was. Een club kinderen rende achter de vrachtwagen aan en toen we uitstapten zaten ze ons vol bewondering aan te kijken.
Eerst werd een gebed gedaan, daarna mocht ik me voorstellen. Na nog een aantal mededelingen werden er telkens 10 namen afgelezen en de zakken ufa uitgedeeld.
Er waren veel kinderen met hongerbuikjes, weinig kleding, plekken op het hoofd, toch wel armer dan ik had gezien.
Daarna gingen we naar Nyaminthutu. Daar was de pastor al aanwezig en was er al gebeden, dus begonnen we direct met het uitdelen van de ufa. 2 jongens klommen de bak op en deelden de ufa uit. Sommige oudjes die slecht ter been waren werden geholpen door een kind of kleinkind. De mensen waren blij, want het was de eerste x dat ze ufa kregen.
Als laatst brachten we ufa bij Nkomabasa.
Op de terugweg kwamen we weer langs allemaal politiestops, even vriendelijk zwaaien en we mochten weer door.
Toen we thuis kwamen kon ik direct aanschuiven, want de meiden hadden al gekookt en Floris en Janneke waren ook aangekomen vanuit Nederland.
Toen we bijna bovenaan waren kwamen we bij een houtmarkt waar prachtige stoeltjes, autootjes, pennen, zout en peper potjes, schilderijen etc verkocht werden.
Hier hebben we ongeveer een uur rondgestruind, niet alleen om leuke spulletjes te kopen, maar we waren vooral druk met het afdingen, want anders betaal je zo 3x teveel.
Die avond hebben we alle wachtmannen en tuinmannen van het terrein uitgenodigd om spelletjes te gaan doen bij ons. Toen we voor het eten door de tuin liepen zagen we Aron (1 van de tuinmannen) al druk bezig met het uitzoeken van zijn unokaarten. Die kwam dus vast wel. Savonds om een uur of 7 zat de tafel vol. Wat een gezelligheid.
Zondag gingen we weer naar Mbulumbuzi naar de kerk. Na kerktijd deed Thera de zondagsschool, ze vertelde een verhaal over Jozef en Maria. De kinderen hingen aan haar lippen, prachtig om te zien.
Toen we terugtreden met Thera was de auto vol geladen. Ik zat op de passagiersstoel met 2 andere kinderen, achterin zaten wel 8 mensen, en dan was de bak van de auto nog volgepropt. Echt een uitje voor de kinderen om een stukje mee te mogen rijden!
Maandag gingen we naar Mbulumbuzi, niet alleen om sponsorpost te doen, maar ook om studenten te gaan ontmoeten. Je kunt naast een basisschool- of weeskind ook een student student sponsoren. Omdat we al veel met de kinderen hadden gedaan, leek het ons wel leuk om ook wat met de studenten te doen.
Voordat de studenten kwamen hebben we naast de sponsorpost ook meegekeken in de keuken, waar vrouwen allerlei zware emmers op hun hoofd droegen. We zagen een kindje oefenen met een bekertje, dat gingen wij ook maar eens proberen!
Met de studenten dachten we na over de gelijkenis van de talenten. Niet iedereen wist waar hij of zij goed in is. Meer de houding: het is zoals het is, we doen wat we moeten doen. Maar samen kwamen we tot mooie gesprekken. Zo besloten Roeliene, Mathilde en ik om ook een student te gaan sponsoren. En nu zouden we die student nog kunnen ontmoeten en dat is natuurlijk wel het leukst.
Dinsdag stond ik om 7 uur klaar, want ik mocht met de truck mee om ufa (maïsmeel waar nzima van wordt gemaakt) uit te delen.
In het hongerseizoen wordt dit uitgedeeld aan oudere mensen. We zitten nu in het de hongerseizoen, omdat het eten van de vorige oogst nu meestal op is en de nieuwe maïs is nog niet groot genoeg of wordt nu gezaaid.
Er was een truck gehuurd, normaal gaat een van de tuinmannen bij mee, maar vandaag mocht ik bij mee (er kunnen max 3 mensen zitten). Ongeveer 5 uur rijden, 2 tussenstoppen om onder de vrachtwagen te kijken, een plaspauze en een drinkstop verder kwamen we aan in Nyamphemberere. Een grote groep oude mensen zat te wachten onder bomen waar nog een beetje schaduw te vinden was. Een club kinderen rende achter de vrachtwagen aan en toen we uitstapten zaten ze ons vol bewondering aan te kijken.
Eerst werd een gebed gedaan, daarna mocht ik me voorstellen. Na nog een aantal mededelingen werden er telkens 10 namen afgelezen en de zakken ufa uitgedeeld.
Er waren veel kinderen met hongerbuikjes, weinig kleding, plekken op het hoofd, toch wel armer dan ik had gezien.
Daarna gingen we naar Nyaminthutu. Daar was de pastor al aanwezig en was er al gebeden, dus begonnen we direct met het uitdelen van de ufa. 2 jongens klommen de bak op en deelden de ufa uit. Sommige oudjes die slecht ter been waren werden geholpen door een kind of kleinkind. De mensen waren blij, want het was de eerste x dat ze ufa kregen.
Als laatst brachten we ufa bij Nkomabasa.
Op de terugweg kwamen we weer langs allemaal politiestops, even vriendelijk zwaaien en we mochten weer door.
Toen we thuis kwamen kon ik direct aanschuiven, want de meiden hadden al gekookt en Floris en Janneke waren ook aangekomen vanuit Nederland.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
