vrijdag 22 november tot maandag 25 november
Door: Hilliene
26 November 2019 | Malawi, Blantyre
Ha lieve lezers,
Graag wil ik jullie meenemen in mijn reis door Malawi.
Het heeft even geduurd voor de eerste blog online kwam, dat komt doordat we de eerste dagen geen internet hadden. En ook nu is het nog niet al te best, waardoor het langer duurt dan gepland. Maar hier is ie dan eindelijk!
Vliegreis - vrijdag 22 en zaterdag 23 november
Laat ik bij het begin beginnen. Ard-Jan, papa en mama, Anne-Greet en Hesther hebben me weggebracht naar Schiphol. Daar hadden we om 17.00u afgesproken. Na onze koffers alvast ingecheckt te hebben, heb ik nog even met de family gegeten & gekletst. Om kwart voor 7 gingen we naar de incheckhal en toen ging het allemaal heel snel. Snel even knuffelen en toen moest ik al gaan, want het begon steeds drukker te worden.
Daar stond ik dan, m’n eerste keer vliegen ging beginnen. Eigenlijk besefte ik het nog niet. Ik zwaaide nog een paar keer naar m’n ouders en Ard-Jan en toen waren ze toch echt weg.
Na het inchecken moesten we nog even wachten tot we konden boarden voor onze vlucht naar Wenen.
In Wenen aangekomen moesten we weer opnieuw door de douane. Daar gingen we, weer uitpakken en inpakken. Toen begon de langste vlucht van 6 uur. Het vliegtuig zat lang niet vol, dus we konden heerlijk gebruik maken van de vrije plekken. Tijdens die vlucht hebben we allemaal wel een uurtje slaap gepakt en toen ik wakker werd lag er een croissantje naast m’n neus.
‘S ochtends vroeg kwamen we aan in Addis Abeba (Ethiopië). Daar is het echt niet te vergelijken met Schiphol. We hadden onze spullen op de band gezet, schoenen moesten uit, op z’n Afrikaans door de poortjes heen en toen wachten tot we konden boarden voor de vlucht naar Lubumbashi (Congo).
Wat wilde ik graag normaal m’n tandenpoetsen. Maar helaas, we moesten ons water weggooien en water uit de kraan drinken kon daar al niet meer.
En oja, wat een landshap daar, bizar. Zoiets had ik alleen nog maar op plaatjes gezien.
Na 4 uur vliegen kwamen we aan in Lubumbashi. Dit was een tussenstop waar we mochten blijven zitten, want het vliegtuig ging door naar Lilongwe, de hoofdstad van Malawi.
Tijdens de vlucht zat ik bij het raampje, wat prachtige foto’s op heeft geleverd. Toen we in Lilongwe uit het vliegtuig stapten klapte de warmte van 30 graden in ons gezicht. We werden we met de bus naar een klein halletje gebracht waar we ons even hebben omgekleed. Daarna gingen we met een klein vliegtuigje naar Blantyre (tweede grote stad in Malawi).
Aangekomen in Blantyre kregen we na lang wachten ons visum en haalden we onze koffers. Helaas was de koffer van Roeline er niet, super balen. Wim (een veldwerker van Timotheos) vertelde dat dit veel vaker gebeurd.
We werden opgehaald door Thera (een veldwerker van Timotheos). Onderweg werd het al donker, dus waar we precies in waren beland, ik had nog niet helemaal een idee. Toen we aankwamen bij het gastenverblijf hebben we samen gegeten met Wim en Thera. Ik voelde steeds meer dat het geen droom was, maar werkelijkheid.
Na het eten hebben we een potje Yahtzee gedaan, gekletst en daarna zijn we gaan slapen met een hoofd vol nieuwe indrukken.
Die dag waren we binnen 24 uur in 5 landen geweest.
Zondag 24 november
‘s Ochtends moesten we om 9.40u klaar staan om naar de kerk in Mbulumbuzi te gaan. Op het terrein van Timotheos wonen enkele guards en tuinmannen. Een aantal van hun gezin reden met ons mee naar de kerk. De dienst was in het Chichewah’s, maar omdat er ook blanke mensen in de kerk waren, ging een student vertalen.
Ik had geen idee wat ik er van moest verwachten, dus liet het gewoon op me afkomen. De mannen zaten gescheiden van de vrouwen en de studenten zaten nog weer apart. Bijna iedereen zat op de grond. Tijdens de dienst werd het Bijbellezen, zingen, preken en bidden steeds afgewisseld. We hadden een liedbundel mee dus konden wel meezingen. Ook zat de kerk aan het begin van de dienst maar halfvol. Er kwamen daarna steeds meer mensen binnen druppelen en aan het eind van de dienst zat de kerk bijna vol.
Onder de dienst begon er nog een klein meisje wat te huilen, zijn broer van een jaar of 5 ontfermde zich over haar. Hier zie je dat de kinderen echt al voor elkaar zorgen. Aan de ene kant heeft dat iets moois, maar aan de andere kant ook iets triests.
Er waren veel kleine kindjes in de kerk, wat een schatjes, stuk voor stuk!
Na de dienst gingen de kinderen, onder begeleiding van de matrone, naar de zondagsschool en was er Bijbelstudie voor de wat oudere kinderen. Maar eerst moesten we buiten de kerk gaan staan, zodat iedereen ons een hand kon geven en welkom kon heten. We hebben nog even gekeken bij de zondagsschool waar ze kerstliederen aan het leren waren. Er waren wel 160 kinderen! Al deze kinderen worden gesponsord door sponsoren van Timotheos!
Daarna zijn we nog even binnengelopen bij de Bijbelstudie. Thera vertelde dat de Bijbelstudiegroep nog maar kort bestaat. Vroeger was er alleen de zondagsschool, maar op een gegeven moment kunnen de oudere kinderen deze verhalen wel dromen. Daarom is de Bijbelstudie begonnen.
Wat was het mooi om te zien hoeveel respect en leergierigheid er was. 6 kinderen moesten het met 1 Bijbel doen. Dat laat je wel even stilstaan bij hoe vanzelfsprekend dingen in Nederland zijn, hoe anders ze hier kunnen zijn.
Het was al wat later toen we goed en wel thuis waren. We hebben ’s middags nog een rondleiding gehad over het terrein door Buster(één van de guards). Hij liet ons precies zijn hoe groot het terrein van Timotheos is. ’s Avonds hebben we een preek geluisterd.
Maandag 25 november 2019
Vandaag hebben we niet gewerkt aan projecten, maar hebben we wat dingen om het huis gedaan. Om half 8 was de weekopening. De weekopening is samen met alle mensen van het terrein, dus de tuinmannen, de guards, sommige vrouwen en hun kindjes. We moesten ons voorstellen omdat we nieuw waren en daarna vroeg Wim of er nog vragen aan ons waren. Ja 1 van de mannen had nog wel een vraag. En totaal niet subtiel vroeg hij: ‘Are they married?!’. Blanke vrouwen zijn hier erg in trek, daarom willen ze graag weten of ze een kans maken bij ons.
Aan het eind zijn we naar de stad geweest met Wim. We hebben boodschappen gedaan en de Safari geregeld. Toen we in de auto zaten te wachten op Wim, hij was even bij de bank, kwamen er allemaal mensen die fruit en andere dingen aan ons wilden verkopen. Later kwamen we bij de winkel, toen onweerde het keihard! Maar toen hadden we wel even wifi, dus dat maakte een hoop goed, want we konden even weer wat mensen spreken uit Nederland, heerlijk!
Omdat we vergeten waren om brood te halen, zijn we zijn we ‘s middags met de minibus, onder begeleiding van Mozes (1 van de tuinmannen van de compound), naar de bakker geweest. Bij de minibus moet je een volkswagenbusje voorstellen, met 3 bankjes achterin, die helemaal vol gestouwd worden. En dan rijd je in een hutjemutje vol busje naar de plek waar je moet zijn. Als blanke moet je wel goed onderhandelen over de prijs, want doe je dat niet, dan betaal je echt veel te veel.
In het stadsleven zie je groot verschil tussen arm en rijk. Wij gingen naar de bakker en daar was het heel luxe. Eigenlijk voelde het bijna verkeerd om daar naar binnen te gaan terwijl we daarvoor nog een man in de goot zagen liggen. Heel bizar.
Op de terugweg reden we weer langs de vuilnisbelt. 1 van de meest trieste dingen die ik hier tot nu toe heb gezien.
Morgen wordt een heel andere dag. Mugone Bwino (Good night)!
Graag wil ik jullie meenemen in mijn reis door Malawi.
Het heeft even geduurd voor de eerste blog online kwam, dat komt doordat we de eerste dagen geen internet hadden. En ook nu is het nog niet al te best, waardoor het langer duurt dan gepland. Maar hier is ie dan eindelijk!
Vliegreis - vrijdag 22 en zaterdag 23 november
Laat ik bij het begin beginnen. Ard-Jan, papa en mama, Anne-Greet en Hesther hebben me weggebracht naar Schiphol. Daar hadden we om 17.00u afgesproken. Na onze koffers alvast ingecheckt te hebben, heb ik nog even met de family gegeten & gekletst. Om kwart voor 7 gingen we naar de incheckhal en toen ging het allemaal heel snel. Snel even knuffelen en toen moest ik al gaan, want het begon steeds drukker te worden.
Daar stond ik dan, m’n eerste keer vliegen ging beginnen. Eigenlijk besefte ik het nog niet. Ik zwaaide nog een paar keer naar m’n ouders en Ard-Jan en toen waren ze toch echt weg.
Na het inchecken moesten we nog even wachten tot we konden boarden voor onze vlucht naar Wenen.
In Wenen aangekomen moesten we weer opnieuw door de douane. Daar gingen we, weer uitpakken en inpakken. Toen begon de langste vlucht van 6 uur. Het vliegtuig zat lang niet vol, dus we konden heerlijk gebruik maken van de vrije plekken. Tijdens die vlucht hebben we allemaal wel een uurtje slaap gepakt en toen ik wakker werd lag er een croissantje naast m’n neus.
‘S ochtends vroeg kwamen we aan in Addis Abeba (Ethiopië). Daar is het echt niet te vergelijken met Schiphol. We hadden onze spullen op de band gezet, schoenen moesten uit, op z’n Afrikaans door de poortjes heen en toen wachten tot we konden boarden voor de vlucht naar Lubumbashi (Congo).
Wat wilde ik graag normaal m’n tandenpoetsen. Maar helaas, we moesten ons water weggooien en water uit de kraan drinken kon daar al niet meer.
En oja, wat een landshap daar, bizar. Zoiets had ik alleen nog maar op plaatjes gezien.
Na 4 uur vliegen kwamen we aan in Lubumbashi. Dit was een tussenstop waar we mochten blijven zitten, want het vliegtuig ging door naar Lilongwe, de hoofdstad van Malawi.
Tijdens de vlucht zat ik bij het raampje, wat prachtige foto’s op heeft geleverd. Toen we in Lilongwe uit het vliegtuig stapten klapte de warmte van 30 graden in ons gezicht. We werden we met de bus naar een klein halletje gebracht waar we ons even hebben omgekleed. Daarna gingen we met een klein vliegtuigje naar Blantyre (tweede grote stad in Malawi).
Aangekomen in Blantyre kregen we na lang wachten ons visum en haalden we onze koffers. Helaas was de koffer van Roeline er niet, super balen. Wim (een veldwerker van Timotheos) vertelde dat dit veel vaker gebeurd.
We werden opgehaald door Thera (een veldwerker van Timotheos). Onderweg werd het al donker, dus waar we precies in waren beland, ik had nog niet helemaal een idee. Toen we aankwamen bij het gastenverblijf hebben we samen gegeten met Wim en Thera. Ik voelde steeds meer dat het geen droom was, maar werkelijkheid.
Na het eten hebben we een potje Yahtzee gedaan, gekletst en daarna zijn we gaan slapen met een hoofd vol nieuwe indrukken.
Die dag waren we binnen 24 uur in 5 landen geweest.
Zondag 24 november
‘s Ochtends moesten we om 9.40u klaar staan om naar de kerk in Mbulumbuzi te gaan. Op het terrein van Timotheos wonen enkele guards en tuinmannen. Een aantal van hun gezin reden met ons mee naar de kerk. De dienst was in het Chichewah’s, maar omdat er ook blanke mensen in de kerk waren, ging een student vertalen.
Ik had geen idee wat ik er van moest verwachten, dus liet het gewoon op me afkomen. De mannen zaten gescheiden van de vrouwen en de studenten zaten nog weer apart. Bijna iedereen zat op de grond. Tijdens de dienst werd het Bijbellezen, zingen, preken en bidden steeds afgewisseld. We hadden een liedbundel mee dus konden wel meezingen. Ook zat de kerk aan het begin van de dienst maar halfvol. Er kwamen daarna steeds meer mensen binnen druppelen en aan het eind van de dienst zat de kerk bijna vol.
Onder de dienst begon er nog een klein meisje wat te huilen, zijn broer van een jaar of 5 ontfermde zich over haar. Hier zie je dat de kinderen echt al voor elkaar zorgen. Aan de ene kant heeft dat iets moois, maar aan de andere kant ook iets triests.
Er waren veel kleine kindjes in de kerk, wat een schatjes, stuk voor stuk!
Na de dienst gingen de kinderen, onder begeleiding van de matrone, naar de zondagsschool en was er Bijbelstudie voor de wat oudere kinderen. Maar eerst moesten we buiten de kerk gaan staan, zodat iedereen ons een hand kon geven en welkom kon heten. We hebben nog even gekeken bij de zondagsschool waar ze kerstliederen aan het leren waren. Er waren wel 160 kinderen! Al deze kinderen worden gesponsord door sponsoren van Timotheos!
Daarna zijn we nog even binnengelopen bij de Bijbelstudie. Thera vertelde dat de Bijbelstudiegroep nog maar kort bestaat. Vroeger was er alleen de zondagsschool, maar op een gegeven moment kunnen de oudere kinderen deze verhalen wel dromen. Daarom is de Bijbelstudie begonnen.
Wat was het mooi om te zien hoeveel respect en leergierigheid er was. 6 kinderen moesten het met 1 Bijbel doen. Dat laat je wel even stilstaan bij hoe vanzelfsprekend dingen in Nederland zijn, hoe anders ze hier kunnen zijn.
Het was al wat later toen we goed en wel thuis waren. We hebben ’s middags nog een rondleiding gehad over het terrein door Buster(één van de guards). Hij liet ons precies zijn hoe groot het terrein van Timotheos is. ’s Avonds hebben we een preek geluisterd.
Maandag 25 november 2019
Vandaag hebben we niet gewerkt aan projecten, maar hebben we wat dingen om het huis gedaan. Om half 8 was de weekopening. De weekopening is samen met alle mensen van het terrein, dus de tuinmannen, de guards, sommige vrouwen en hun kindjes. We moesten ons voorstellen omdat we nieuw waren en daarna vroeg Wim of er nog vragen aan ons waren. Ja 1 van de mannen had nog wel een vraag. En totaal niet subtiel vroeg hij: ‘Are they married?!’. Blanke vrouwen zijn hier erg in trek, daarom willen ze graag weten of ze een kans maken bij ons.
Aan het eind zijn we naar de stad geweest met Wim. We hebben boodschappen gedaan en de Safari geregeld. Toen we in de auto zaten te wachten op Wim, hij was even bij de bank, kwamen er allemaal mensen die fruit en andere dingen aan ons wilden verkopen. Later kwamen we bij de winkel, toen onweerde het keihard! Maar toen hadden we wel even wifi, dus dat maakte een hoop goed, want we konden even weer wat mensen spreken uit Nederland, heerlijk!
Omdat we vergeten waren om brood te halen, zijn we zijn we ‘s middags met de minibus, onder begeleiding van Mozes (1 van de tuinmannen van de compound), naar de bakker geweest. Bij de minibus moet je een volkswagenbusje voorstellen, met 3 bankjes achterin, die helemaal vol gestouwd worden. En dan rijd je in een hutjemutje vol busje naar de plek waar je moet zijn. Als blanke moet je wel goed onderhandelen over de prijs, want doe je dat niet, dan betaal je echt veel te veel.
In het stadsleven zie je groot verschil tussen arm en rijk. Wij gingen naar de bakker en daar was het heel luxe. Eigenlijk voelde het bijna verkeerd om daar naar binnen te gaan terwijl we daarvoor nog een man in de goot zagen liggen. Heel bizar.
Op de terugweg reden we weer langs de vuilnisbelt. 1 van de meest trieste dingen die ik hier tot nu toe heb gezien.
Morgen wordt een heel andere dag. Mugone Bwino (Good night)!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
