Dinsdag 26 november 2019 Mbulumbuzi - Malawi

Dinsdag 26 november

Vandaag was het zo ver. De eerste dag dat we echt wat konden betekenen voor de stichting. We konden beginnen met de sponsorpost!
In Malawi heb je verschillende basisscholen. Privéscholen en overheidsscholen(gratis onderwijs). Op een overheidsschool zit je zo met 90 kinderen in de klas. Timotheos heeft zelf een aantal (privé) basisscholen. Sommige kinderen die naar de basisscholen van Timotheos gaan worden niet gesponsord. Hun ouders betalen voor het onderwijs. De rest van de kinderen zijn sponsorkinderen. Wij hopen de sponsorpost voor Mbulumbuzi te verzorgen. Die plaats kennen we al van afgelopen zondag.
Om een uur of half 10 vertrokken we met Thera naar de Mbulumbuzi, maar eerst ging ze met ons mee groente halen op de markt. De markt, ik dacht aan allemaal kraampjes met groente waar je dan langsliep en dingen uitkoos. Maar we stopten langs de kant van de weg waar allemaal groente en fruit op kleedjes lag. We wilden uitstappen, maar nee, iedereen kwam wel bij het raam gaf Thera aan. En ja, binnen een minuut stonden er ongeveer 15 vrouwen die ons mango’s, bonen, broccoli, paprika’s, tomaten, uien, erwten, courgettes, wortels etc. probeerden te verkopen. De groente werd bijna naar binnen gedrukt! Thera begon snel te onderhandelen over de prijzen. En even later zag je ons bijna niet meer zitten op de achterbank, zoveel groente lag er op onze schoot.
Daarna reden we naar Mbulumbuzi. Toen we aankwamen werden we hartelijk begroet door de matron en de vrouwen die in de keuken werken. Na uitgebreid hand schudden en voorstellen gingen we naar het fosterhome(weeshuis). Daarna gingen we naar de basisschool. We begonnen bij de nursery klassen (kleuterklassen). In elke groep stonden de leerlingen op en zeiden ze in koor: ‘Goodmorning, How are you?’ Waarop wij zeiden: ‘We are fine and you?’ Waarop de kinderen antwoorden: ‘We are fine too, thank you. You are special.’ In Malawi is het groeten sowieso veel belangrijker dan in Nederland. Dagelijks vertel ik wel een stuk of 40 keer dat het goed met me gaat. Waarschijnlijk als ik straks terugkom zal dat nog wel even weer anders zijn ;) Ook bedank je iedereen ontzettend veel. Wanneer je ergens weg gaat is het altijd ‘zikomo, zikomo kwambiri’(bedankt, heel erg bedankt).
Na alle klassen bij langs te zijn geweest bespraken we ons plan van aanpak en daarna zijn we direct aan de slag gegaan. Telkens nemen we een aantal leerlingen mee om een brief of kleurplaat te schrijven. Bij de jongere klassen vroegen we de dominee of een leraar om even te vertalen wat de bedoeling was, want deze kinderen kunnen niet allemaal even goed Engels. Na een foto gemaakt te hebben is het gedeelte was zij kunnen doen klaar. Na de les zijn we langs een paar juffen en meesters geweest om verhaal te halen over de kinderen.
Intussen was het al 2 keer pauze geweest. In de etenspauze werd er nzima uitgedeeld. Dat is soort maïspap. Elke dag krijgen alle sponsorkinderen dit te eten. Deze dag met een gekookt ei en een soort groente. Wij hebben het ook geprobeerd. Het was even wennen, maar het vult wel!
In de eerste pauze krijgen de nursery kinderen ook wat te eten. En als straks het regenseizoen helemaal is aangebroken, krijgen ook standard 1 t/m 8 in de eerste pauze wat te eten.
Tijdens de pauzes kwamen de kinderen allemaal om ons heen staan. Om elkaar te roepen dat er iets bijzonders te zien was roepen ze ‘mzungu’(blanke). Aan interesse geen gebrek, vooral niet wanneer je een foto van ze maakt. En wat een dropjes zitten erbij zeg, om te knuffelen. Toch schrijnend wanneer je bedenkt waar de sponsorkindjes vandaag komen. Echt de allerarmsten worden in het programma opgenomen. Misschien is er in deze 4 weken nog ruimte om met Bep en/of Thera (veldwerkers van Timotheos) mee te gaan naar een dorpje om te zien hoe arm het daar is.
Aan het eind van de dag liepen we het pad terug naar de weg, gevolgd door veel schattige kinderen. Aan de kant van de weg waren veel mannen en vrouwen bezig met maïs zaaien. Iedereen helpt mee, zwanger of niet, dit is dé tijd om te gaan planten, want het regenseizoen komt eraan, dus de maïs moet binnenkort in de grond zitten!
We reden met de minibus mee naar huis. Bij de minibus moet je je een oud busje voorstellen waar in Nederland voorin 2 mensen en achterin 6 mensen zitten. Deze minibus had voorin een bankje en daarachter nog 3 of 4, maar we zaten er ongeveer met 16 mensen in. Stampvol dus!